Bir minik dresuar hikayesi

Bu minik dresuar İzmir'den geldi. İlk hali ile onu hiçbir şeye benzetemeyen ev ahalisi boyandıktan sonraki halini görünce gözlerine inanamadı sanki:) Kapıdan girer girmez elimizdeki anahtar ve çantalar artık elimizde kalmıyor ihtiyacımızı gidermesi biryana görselliği ile de can yakıyordu:) Beni takip edenler bilir boyama işlerinde ağırlıkla beyazı tercih ederim ama nedense bu dresuar için ilk aklıma gelen renk kırmızı idi ve iyi ki de bu rengi tercih ettimdi. Kırmızının üzerine uyguladığım küf yeşili ve kahve ile oluşturduğum paslanmaz görüntü ise beni can evimden vurmuştu.

 

Daha önce boyayıp duvara astığım bu anahtarlık panolar da bu vesile ile görsellerden nasibini aldı. Onları atlamak olmazdı. Bunları pano olarak kullanmak yerine anahtarlık olarak kullanmaksa tamamiyle benim fikrimdi. Görsellik bir yere kadardı..

Hazır baharda kapıdayken camları kapıları açıp eve mis gibi bahar kokusu salınırken resim çekmek ise işin en zevkli kısmıydı..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Kelimeler sadece harflerin bir araya gelmesiyle oluşan anlamın dışında birşeydir. "Fotoğraf" denilince niye içimiz titrer mesela? Çünkü o yalnızca fotoğraf değildir de ondan" demiş Ercan Kesal. İşte bu yüzden çekmiş olduğum fotoğrafları elemeye kıyamayıp, çoğunu paylaştım. Her biri anlam yüklü benim için ve çok kıymetli.

 

Hadi sizde mutlulukla açın kapılarınızı pencerelerinizi! Temiz hava ile birlikte evinize baharı doldurun.

Bahar hülyalarıyla geçsin haftanız..